- рутити
- кінуць, шпурнуць
Старабеларускі лексікон: Падручны перакладны слоўнік. - Менск: Беларускае выдавецтва Таварыства «Хата». Укладальнікі: Прыгодзіч Мікалай, Ціванова Галіна. 1997.
Старабеларускі лексікон: Падручны перакладны слоўнік. - Менск: Беларускае выдавецтва Таварыства «Хата». Укладальнікі: Прыгодзіч Мікалай, Ціванова Галіна. 1997.
рутити — ру/чу, ру/тиш, недок., діал., ірон. Міцно й багато спати … Український тлумачний словник
рутити — дієслово недоконаного виду міцно й багато спати діал … Орфографічний словник української мови
ртуть — ж., род. п. и, др. русск. рътуть (Златостр. ХII в., палея ХIV в.; см. Срезн. III, 206), чеш. rtut᾽, слвц. оrtut᾽, польск. rtęc. Вероятно, стар. прич. наст. действ. *rьtǫtь (аналогично могуть, словуть), ср. лит. ritù, ritaũ, rìsti катиться ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
рутить — ронять, разливать , олонецк. (Кулик.), также у Барсова, Причит., др. русск. рутити ся опрокинуться , болг. рутя се падаю , словен. rutiti, rutim ранить , чеш. routiti, řititi низвергаться, рушить; нестись , польск. rzucic, rzucę бросить,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
рютить — толкать, бросать , др. русск. рютити бросить наряду с рутити – то же, чеш. řititi низвергаться, обрушиваться , польск. rzucic, rzucac бросить, метнуть . Связано с рутить (см.) … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера